Ik was een paard
Het prinsje op mijn rug
legde zijn wang aan de mijne

Later aaide hij
zijn snoetje zo dichtbij
het mijne lief

Ik was zijn stoel
hij vleide zich lekker
dicht tegen mij aan

Hij keek mét mij
door de glazen van mijn bril
mijn hand vond hij fijn warm

Kind, ik sprak je leidsters
Je bent "schuw" genoemd
ook "achterbaks, "contactloos"

Ik noem je 'Prinsje'
dat in je rijkdom aan contact
mij veel hebt gegeven

Na een jaar
zocht ik hem weer
zag ieder voor hem aan

Daar vloog hij
een jaar ouder
in mijn armen
en vertelde veel

Nog na een jaar is er contact
Was dit kind nu,
beste leidsters,
contactloos, schuw?