Hoofdstuk 7                  

Terugkeer in de maatschappij

Het is moeilijk voor een pedoseksueel om na een detentie of behandeling terug te keren in de maatschappij. De maatschappij geeft de pedoseksueel de kans er vaak niet voor. Hoe vaak staat er niet in de krant dat er een huis is vernield en leeggeroofd van een pedoseksuele delinquent. Als de buurt op de hoogte wordt gesteld van de komst van een pedoseksueel in hun wijk doet men er alles aan om dit te voorkomen.  

Delinquente pedofielen of pedoseksuelen staan er doorgaans niet alleen voor. Naast het Trainingsprogramma Seksuele Delictplegers dat delinquenten helpt voorkomen terug te vallen is er nog een organisatie die hulp biedt bij de terugkeer in de maatschappij, namelijk een Penitentiair Trajecten Centrum (PTC), onder andere in Arnhem.

Dit is een extramurale instelling waar gedetineerden in de laatste fase van hun detentie een penitentiair programma kunnen volgen. Hiervoor gelden een aantal selectiecriteria waarbij de reclassering ook een rol speelt. Een voorwaarde om deel te nemen aan het programma is dat de gedetineerde een vaste woon- of verblijfplaats heeft. Gedurende het penitentiaire programma woont men namelijk thuis. Afhankelijk van de opgelegde straf kan elektronisch toezicht een voorwaarde zijn, als controlemiddel. Dit houdt in dat er een enkelband wordt gedragen gedurende 1/3 van de tijd dat men niet intern deelneemt aan het programma.  

Het programma bestaat de eerste acht weken uit een introductieprogramma. Dit is een intensief programma van vier dagen in de week (26 uur) dat in een groep plaatsvindt. Elke week heeft een ander thema waarover medewerkers en deskundigen van verschillende instellingen een voorlichting of training geven. Woensdag is er geen dagprogramma maar krijgen de deelnemers de gelegenheid om zaken te regelen zoals sollicitaties of uitkeringen.  

Het doel van het introductieprogramma is het stimuleren van vaardigheden die de terugkeer in de samenleving ondersteunen en een beeld krijgen door middel van observaties van de vaardigheden en motivatie van de deelnemer. 

Na het introductieprogramma wordt er een persoonlijk traject gestart waarbij in ieder geval twee maal per week face to face contact is met een trajectbegeleider. Het traject richt zich op veranderingen en de terugkeer in de maatschappij: het vergroten van de kans op werk is een van de hoofdtaken. Er wordt verwacht van de deelnemers dat ze serieus meewerken aan het programma. Doen ze dit niet dan krijgen ze een keer een waarschuwing, bij de tweede keer gaat men terug naar de gevangenis. 

De te bereiken doelen van de trajectbegeleiding worden vastgelegd in een stappenplan. De doelen verschillen per persoon en kunnen op meerdere terreinen liggen. Enkele voorbeelden zijn: schulden, relaties, inkomen, werk, psychische en lichamelijke gezondheid, sociale vaardigheden, zelfbeeld, wonen en wettelijke voorzieningen. 

Aan het einde van het programma worden de contacten langzaam afgebouwd en moet de deelnemer zichzelf bewijzen in de samenleving.[1]